สลับเก้าอี้ เปลี่ยนหมวก...ดูบ้าง

จำได้ว่าสมัยเด็กจะทะเลาะกับพี่ชายเสมอ

ด้วยความที่เราไม่ชอบดูการ์ตูนผู้ชายแนวหุ่นเหล็กอภินิหารเลย
แต่สรุปความก็คือเถียงแพ้เขาทุกที
ก็เลยต้องรู้จักเจ้า Grendizer ไปโดยปริยาย
ทั้งที่เกลียดหน้าหนักหนาเวลานั้น
ไม่รู้็จะดูกันทำไม ทั้งๆ ที่รู้ว่าตอนจบก็เหมือนกันทุกตอน
พระเอกล้มตัวร้ายได้ทุกที
เลยดูไป งอแงไป ตลอดเรื่อง
*
แต่ยังไงก็จะหยุดโยเยสักครู่ ช่วงที่ประโยคนี้ดังขึ้นมา
"เปลี่ยนที่นั่งลงล่าง"
แล้วหุ่นยานร่อน ก็จะกลายเป็นหุ่นเหล็กยักษ์ใหญ่
เก่งฉกาจ ปรับแนวรบจากเพลี่ยงพล้ำสู่ชัยชนะเสมอ
*


*
วันอาทิตย์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปเป็นวิทยากร
เกี่ยวกับการทำ presentation อีกครั้ง
จบการสัมนากึ่งปฏิบัติการครั้งนี้แล้วเหมือนมีอะไรติดกลับมา
เป็นวลีเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่
"เปลี่ยนที่นั่งลงล่าง"
*
ด้วยว่าเป็นการสัมนาขนาดยาว
กินเวลาถึงวันครึ่ง
ทำให้วิทยากรต้องพร้อมเปิดใจกับตัวเองว่า
อาจจะมีบางช่วงที่ความสนใจจะ drop ลงไปบ้าง
จะยื้อแค่ไหนอย่างไร ก็ต้องมีคนเบื่อ ง่วง หลับ กันบ้าง
*
แต่ทั้งที่รู้ก็ไม่วายจะใจแป้วด้วยว่าคนนั่งหน้าสุด
ได้หลุดวงโคจรไป!!!
สร้างวิตกขึ้นฉับพลันว่าแล้วคนข้างหลังนั่นหล่ะ
จะไปถึงดาวดวงไหนแล้ว!!!!!!
*
"เปลี่ยนที่นั่งลงล่าง" ครั้งที่ 1
หายใจลึก สบตาคนที่ยังสนใจอยู่
แปลงร่างให้ใหญ่ขึ้น ดึงพลังที่เหลือออกมา
แล้วก็ต้องปล่อยหมัดอภินิหารออกไป
อย่าได้ปล่อยใจเราแป้ววว เมื่อ show ยัง goes on

ขณะคุณกำลังดำเนินการ present สิ่งที่เป็นอุปสรรคใหญ่ที่สุด
ไม่ใช่สไลด์ดับ ไมค์หวีด แอร์เสีย หรือ คนเล่น BB
แต่เป็นตัวเราเองนั่นแหล่ะ
เมื่อจิตใจด้านอ่อนแอแปลงร่างเป็นศัตรู
เราก็ต้องเปลี่ยนที่นั่งของใจด้านแข็งแรงให้มีความหวังต่อ
ปรับสายตาไปหากำลังใจ และ เป้าหมายที่ชัดเจน
คุณก็จะยัง control ศึกนี้ผ่านไปได้
*
*
เหตุการณ์ผ่านพ้นไป จนถึงเวลาที่ผู้ฟังต้องมาเป็นผู้นำเสนอบ้าง
พระเอกของเราผู้ซึ่งหลุดวงโคจรไปคนแรกนั้น
ทำให้เราเผื่อใจไว้กับตัวเองว่า
ถ้าเขาไม่ได้ยิน ไม่ได้ฟังที่เราพูด และ ไม่อยากทำอะไรเลย
ก็ถือเป็นสมุดพกของเรา ที่ชี้ชัดและยืนยันว่า
การเป็นวิทยากรวันนี้สอบตก...ทุกประตู
*
การณ์กลับตาลปัด
เมื่อการนำเสนอของเขาเข้าขั้นชั้นเซียน
การจัดนำ้หนักระหว่างผู้เสนองาน สไลด์ และเรื่องราวลงตัว
Storytelling จัดลำดับได้แบบมืออาชีพ
จับวางจุดสร้างความน่าสนใจไว้พอดี

ลีลา น้ำเสียง จังหวะ เว้นวรรค หนักเบา
ราวกับผู้สมัครผู้แทน 4 สมัยซ้อนมายืนข้างหน้าเวที
เรียกเสียงกรี๊ด เสียงหัวเราะ เสียงตบมือกึกก้อง

ความมาเฉลยตอนที่ THE STAR ของเราตอบคำถาม
"ผมไม่คิดว่าจะมานำเสนองานตามที่โจทย์บอกไว้
ผมแค่อยากทำอะไรสนุกๆ ให้ห้องนี้ไม่เครียดครับ"
*
และแล้วก็ถึงบางอ๋อออออออออออออ
*
"เปลี่ยนที่นั่งลงล่าง" ครั้งที่ 2
เมื่อเราอยู่ในสภาวะตีบตัน หาหนทางออกได้ยาก
ไม่รู้จะทำให้น่าสนใจ หรือ คลี่คลายปัญหาออกอย่างไร
ไม่ว่าจะในการทำงาน หรือ Present งานก็ตาม

ลองเปลี่ยนที่นั่งลงล่าง
มองหาวิธีการแก้โจทย์เดิม โดยการเติมโจทย์ใหม่เข้าไป
แล้ววิธีการแก้ปัญหาเราอาจจะเปลี่ยนไปได้

น้องคนนี้ใช้วิธีการสร้างโจทย์ใหม่ให้ตัวเองที่ใหญ่กว่าเดิม
คือการทำให้ห้องเรียนดูสนุกขึ้น
จึงทำให้ผลลัพธ์ี่ที่เกิดมันบรรเจิดกว่าเดิมมากกกก
*
หวลคิดถึงการ Present งาน Pitching ใหญ่คราวหนึ่ง
เป็นงาน CSR ขนาดใหญ่ ลูกค้าเองก็เขื่องคับวงการ
เราและทีมงานตื่นเต้นมากมายก่อนเข้าห้อง
ด้วยความคิดที่ว่าจะต้อง...ขายงานให้ได้ ขายงานให้ได้

นายใหญ่เข้ามาตบบ่าให้กำลังใจ
"คุณเตรียมทุกอย่างมาดีที่สุดแล้ว
ไม่ต้องตื่นเต้น ไม่ต้องเกรงว่าคุณจะขายไอเดียนี้ไม่ได้
ลองคิดว่าคุณไม่ได้มาขาย หรือ เอาชนะซิ
ลองคิดว่าวันนี้คุณมาพูดให้คนกลุ่มนี้ฟังว่า
คุณกำลังจะทำอะไรดีๆ เพื่อเด็กๆ
คุณเอาไอเดียดีๆ ที่จะช่วยสังคมมาเล่าให้เขาฟัง
นึกไปที่หน้าและรอยยิ้มของเด็กๆ หากโปรแกรมนี้ได้ทำ
เด็กๆ ที่นั่นจะดีใจและมีความสุขขนาดไหน"

ความตื่นเต้นทั้งหมดหายไปเกือบหมด
เรายังทำงานเดิม เป้าหมายเดิม
แต่เปลี่ยนจุดยืนในการพูดไปแล้ว

บทสรุปวันนั้นการนำเสนอผ่านไปอย่างมีความสุขทุกฝ่าย
*
กลับมาที่ The Star ของเรา
ผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่ในการ present ของเขา
ไม่ได้เกิดจากเราผู้เป็นวิทยากรเลยแม้แต่น้อย
แต่เป็นเนื้อตัวของเขาล้วนๆ

แต่ในอีกมิตินึง
เราเองก็ไม่ได้เป็นวิทยากรสอบตกนี่หน่า!!!
เพราะเราได้ "เปลี่ยนที่นั่งลงล่าง" ครั้งที่ 3
จากเก้าอี้ "วิทยากร" เป็น "คนรับฟัง"
และเปลี่ยนหมวก "คนสอน" มาเป็น "นักเรียนรู้" ณ จุดนี้เอง
ขอขอบคุณ ...คุณครูทั้งหลายในการอบรมครั้งนี้ด้วยนะคะ

*
ทุกขณะที่เกิดมุมมองฝั่งลบเกิดขึ้น
มันมักจะไม่ได้สร้างผลดีให้กับใครและอะไร
ลอง "เปลี่ยนที่นั่งลงล่าง" ดู
ผลลัพธ์อาจจะเกินกว่าความคาดหมายมากนัก
*
ส่วนใครจำ Grendizer ไม่ได้ชัดนัก
ดู Title นี้อีกทีนะคะ
เพราะต่อให้ดูมันครบทั้ง 100 ตอน
มันก็เหมือนแบบนี้ทุกตอนแหล่ะ
5 5 5 5
ไม่วายกัดเขาอีก
*